bu akşam arkadaşlarım bana kalmaya geliyorlar.. biri nöbetten çıktı, bakalım gelince bize ne gibi hastane hikayeleri anlatacak. açıkçası bazı durumlarda, yeter sus, demek zorunda kalıyorum. özellikle yemek yiyorsam... doktorluk zor iş.. annem ne kadar tıp okumamı istemiş olsa da, ben bölümümden memnunum. kafam mühendis gibi çalışsa da, arada bir güzel sanatlar okumak istediğimi de inkâr edecek değilim.

bakalım, diğer arkadaşları da toplasın gelsin. hepimizin mezuniyet zamanları olduğundan artık bazılarımız işten, bazılarımız dersten çıkıp geliyor. dostluğumuz giderek ilerledikçe, arkadaş grubumuz benim yaşam alanım gibi oluyor. tam nefes aldığım bir ortam.. açık yaşamak neden güzel derseniz, dün okuduğum şu alıntı geliyor aklıma:


"Uzunca süre maske takarsan altındaki kişiliği de unutursun." V For Vendetta

Yorumlar

Dr.eamer dedi ki…
sözü çok beğendim!

tıpçı arkadaşına selamlar, keşke ben de hastanelerde olsam okul çok sıkıcı..

bazı dostların varlığı sırf bize yaşadığımızı hissettirmek için gerekli sanırım..

bu arada başladım İst yazılarıma ;)
Haplo dedi ki…
doktor arkadaşım son sınıfta, sırf hastanede geçiyor zamanı o yüzden :) seninde az kaldı, 2 sene çabucak geçiyor.. yazılarını kouyacağım birazdan :))

Bu blogdaki popüler yayınlar