az önce okuldan geldik, önce sıklıkla yaptığımız gibi kampusun ortasındaki fotokopicide durup eksik notlarımızı tamamladık. gelir gelmez mutfağa girip yemeklerimizi pişirdik, hatta ev arkadaşım yarınki yemeği de pişiriyor şuan. karnıbaharı çok severim. :)) neredeyse vejeteryan bir insanım..

bugün kütüphanede bitirme projem için bir tez üzerinde çalışıyordum, ilk derse girip girmemek arasında ikilemde kaldım. sonra arkadaşım yanıma gelince birlikte derse girdik. normalde en önde otururum, bu sefer bir arkaya başka bir arkadaşın yanına geçtim. arada fısıldaşlaşmaya başladık, bir haftada 6 vize koymaları üzerinde biraz yorum yaptık.. ev arkadaşım saçlarını kısaltmış neredeyse erkek arkadaşı ile aynı model olmuş :) ona mı benzemek istedi acaba falan derken sonra konu nereden geldiyse bir insana bakıp etkilenmeye geldi, bir erkeğin diğerini görmek istemesinin tuhaf kaçacağını söyledi bir ara.. içimden nereden geldik ki bu konuya dedim. her neyse sonrasında bana yakışıklısın ama seni görünce etkileniyor olsam işte ondan korkmam gerekirdi falan dedi. kendimi tutamadım güldüm tabi ki, içimden de niye bunu konuşuyoruz ki geçiyor.. ben de dayanamadım korkulacak bir şey değil milyonlarca insan var bu şekilde yaşayan dedim. durdu, hoşlanmıyorum hiç bu tarz şeylerden dedi. ben de hoşlanmak zorunda değiliz ama saygı duyabiliriz dedim..

alt sınıftan bir kızdan hoşlandığımı biliyor, o yüzden konuyu kendi üzerimden çekmek istedim.. ama yine de geri adım atmış gibi de hissetmedim. durup dururken konuyu niye bu kısma çekti merak ediyorum, iç dünyasından neler geçiyor acaba demeden edemiyorum? özellikle arada birbirimize çok benziyoruz demesi bana ironik gelmiyor değil. :)