2 sene önce falan hayatımda bir temizliğe giriştim, facebook profilimden görüşmek istemediğim insanları sildim, telefonumu değiştirdim, mail adreslerimi de değiştirdim. bir baktım 15-20 kişi kaldı hayatımda.. inanılmaz bir rahatlamaydı. o kadar boş insan vardı ki etrafımda, bildiğin yorucu oluyorlardı. sonra blog açtım. zaten okulda da yanında tamamen rahat ettiğim bir elin parmağından az kişi vardı. herkesin hayatında yaralar var, yaşadığı acılar var.. ama yaşam acıya sebep oluyor..acılardan kurtulmanın yolunu keşfedeli bir süre oluyor. ben dostlarım-kardeşlerimle aramdaki tüm duvarları kaldırdım. bir baktım onlarda aynısını yapmaya başladı.söyledikleri bir şey var, grubu birlikte tutan kişiymişim ben.. ama şimdi aile olduk, bana ihtiyaçları yok bunun için. yurt dışında bir üniversiteye kabul edildiğimde içim rahat bir şekilde çantamı toplayabileceğim o yüzden.. benim için nefes almayı engelleyen çok az şey var artık. şuan en büyük hayalim Dünya'da gezebildiğim kadar yer gezmek..(...